PRESS RELEASE - pdf

 

 

LUDOVIC-TRARIEUX INTERNATIONAL HUMAN RIGHTS PRIZE 2012

 

Prix International des droits de l'homme Ludovic-Trarieux 2012

Premio Internacional de Derechos Humanos Ludovic Trarieux 2012

Internationalen Ludovic-Trarieux-Menschenrechtspreis 2012

Prêmio Internacional de Direitos Humanos Ludovic Trarieux 2012

Premio Internazionale per i Diritti Umani Ludovic Trarieux 2012

Ludovic Trarieux Internationale Mensenrechtenprijs 2012

Premiul internaţional privind drepturilor omului Ludovic-Trarieux 2012

 

 

Depuis/Since/Desde/Dal/Seit 1984

“L’hommage des avocats à un avocat ”

“The award given by lawyers to a lawyer”

“El homenaje de abogados a un abogado ”

“L'omaggio degli avvocati ad un avvocato”

“Die Hommage von Anwälten zu einem Anwalt”

 

 

The Ludovic-Trarieux

International Human Rights Prize 2012

 to

 Muharrem ERBEY

(Turkey)

 

Prize was presented on Novenber 30 ^{th>/SUP> 2012  in Berlin by Frau Sabine Leutheusser-Schnarrenberger, Bundesministerin der Justiz.}

 

^{On 24 December 2009, On November 30th, 2012, in Berlin, Justice Minister Sabine Leutheusser-Schnarrenberger has awarded the Ludovic-Trarieux Prize, one of the most important human rights prizes for lawyers, to Muharrem Erbey, who is in prison in Turkey. He has been in prison for three years, not until September was the trial against him begun.
The FDP politician declared at the award ceremony in Berlin’s Court of Appeal: “Human rights cannot defend themselves. They need a good defence. The law of the strongest can only be met by the rule of law.” She said that lawyers around the world are indispensable defenders of human rights, of procedural law for the accused, of the freedom of opinion, the freedom to assemble, the freedom to practise a religion. “The imprisonment of Muharrem Erbey for almost three years shows how defending human rights is tied with so many dangers in many countries,” said the FDP politician, indirectly criticising the Turkish judicial system.
“It would be good if the prize could also soon be handed over to the winner in person. I call on those responsible in Turkey to examine whether it is not possible to end the imprisonment. Almost three years of remand in custody before the start of a trial is legally unacceptable,” continued Leutheusser-Schnarrenberger.
German Justice Minister Sabine Leutheusser-Schnarrenberger had recently visited Turkey. “I discussed the far too lengthy imprisonment and the constraints on legal rights in Turkey, over many talks during my trip. I hope that the prize is further encouragement to change something,” the politician said, reminding the government in Ankara to change.}

 

^{The "Free Muharrem Erbey !" Campaign.}

 

^{On 24 December 2009, Muharrem Erbey , aged 40, – Vice President of the Human Rights Association of Turkey (İnsan Hakları Derneği or İHD) and President of the İHD’s branch office in Diyarbakır, was arrested in Diyabakir, south eastern Turkey. In the very early hours of the morning on Christmas Eve 2009, he was detained by Anti-Terror Units of the Diyarbakır Security Directorate as part of an operation launched simultaneously in 11 provinces of Turkey, in which more than 80 people were detained. The stated reason for detention was his alleged membership of the Kurdish Communities Union (Koma Ciwaken Kurdistan or KCK), which is said to be a branch of the Kurdistan Workers Party (PKK).}

 

^{Muharrem Erbey’s house was searched while he was in detention and his request that a lawyer be present during the search was refused. During the search of IHD’s offices police confiscated computers and documentation including archives documenting 21 years of human rights abuses. These include information on cases that are currently at the European Court of Human Rights and in which Mr Erbey is representing the applicants.}

 

^{Muharrem Erbey is highly regarded both in Turkey and internationally for his work as a human rights lawyer and defender, recently working on cases of extra-judicial killings and enforced disappearances in the region. İHD has been a partner organisation of the Kurdish Human Rights Project for many years together they have gained redress for hundreds of victims of human rights abuses in Turkey in cases at the European Court of Human Rights.  During his interrogation, Muharrem Erbey was asked extensively about his work with the İHD, including several international visits he’s conducted in order to draw attention to human rights abuses in the region. Mr. Erbey completely rejects the charges against him.}

 

^{Muharrem Erbeyis a lawyer who has since the late 1990s worked on human rights issues, for which he has gained international respect. He has represented a number of individuals whose cases have come to the European Court on Human Rights. In 2008 he became Vice President of the IHD, one of Turkey’s most reputable human rights associations. He is also President of the Diyabakir Branch of the IHD.}

 

^{Erbey is charged under Article 220/6 of the Penal Code with “membership of an illegal organisation”, the Kurdistan Democratic Confederation (KCK), said to be affiliated to the banned Kurdish Workers Party (PKK). He is held in Diyabakir D Type Prison. Around 80 others were arrested across the region, 23 of whom are said to remain detained.}

 

^{Commentators have referred to recent visits by Erbey to various European parliaments, including in Sweden, Belgium and the UK, where he spoke on Kurdish rights. He had also participated in a Kurdish film festival staged in Italy in late 2009. In September 2009 he had taken part in a workshop on minority rights in Diyabakir. At the time of his arrest, the offices of the IHD were searched and documentation seized, including archives on serious human rights violations over the past two decades, including extra judicial killings and disappearances.}

 

^{Also a writer, Erbey’s collection of short stories, My Father, Aharon Usta, is due to be published shortly. In 2007 he was a co-editor of a collection of Turkish and Kurdish language stories by 35 authors, distributed by the Diyabakir Metropolitan Municipality free to local people. The Mayor who organised the publication was subsequently brought to trial under a law that prohibited the use of the Kurdish alphabet (since annulled). Erbey defended the Mayor who was subsequent acquitted, and after Erbey had gathered 300 writers’ signatures against the court hearing. Another short story collection, Missing Pedigree was published in 2004. He has written many articles on culture, children’s and human rights that have appeared in arts and culture magazines, newspapers and websites. He is a member of PEN Turkey and the Kurdish Writers’ Association.}

 

^{The trial first opened in October 2010 when 151 high profile Kurdish political and civil society leaders including six newly elected MPs, six elected mayors from cities in southeast Turkey. The protracted trial which resumed again on 2 August has stalled with the defendants seeking to defend themselves in the Kurdish language which is not officially recognised by the courts. A 7,578-page indictment has charged the defendants variously with offences such as “aiming to destroy the unity and integrity of the state”, being a “member or leading member of the PKK”, and “aiding and abetting the PKK”, for which they face penalties of between 15 years and life in prison.}

 

 ^{Muharrem Erbey is since December 2009 placed currently in pre-trial detention in the notorious prison of Diyarbakir. He wrote this letter from prison. (ßClick)}

 

Sayın Ludovic-Trarieux Yetkilileri

 

30 Kasım, 2012, Berlin

17. Ludovic Trarieux 2012 Uluslar Arası İnsan Hakları ödülünü, Türkiyeli bir Kürt insan hakları savunucusu ve hukukçusunun çalışmalarına layık gördüğünüzden dolayı sizlere şükranlarımı sunuyorum. Ödül töreninde canımdan çok sevdiğim eşim Burçin, çocuklarımız Robin ve Rober beni temsil edecekler.

Hepinize cezaevinin nemli, rutubetli, soğuk duvarlarının, tel örgülerinin, demir kapılarının arkasından sımsıcak selamlarımı gönderiyorum. İlk defa bir Kürt hukukçuya verilen bu önemli ödülü, Kürtlerin saygıdeğer tarihi şahsiyetleri Şeyh Sait, Seyit Rıza, Kazi Muhammed, Mele Mustafa Barzani’nin ve onurlu tüm Kürtlerin önünde saygıyla eğilerek alıyorum.

Hayatın kime, ne zaman, ne getireceği bilinmez. Hele doğu masallarının diyarında, öfkesini her sabah bileyenler arasında yaşıyor ve kendiniz olmak için mücadele ediyorsanız, sürprizlere hazırlıklı olmanızda fayda var. Burada, doğuda hayatın garip tesadüfleri, sürprizleri, inişleri ve çıkışları vardır. Ağrı eşiği düşük olanlar için burada hayat zor, çekilmez olur. Bu coğrafya insana zorluklara karşı direnmeyi öğretir. Dağların çocukları Kürtler kadar, hayatın zorluklarını bilen, yeryüzünde kaç kavim vardır bilinmez ama bizler hayatımızı hep bıçak sırtında geçirdik.

Son iki yüzyılda dünyamıza dönüp baktığımızda, politik vaatlere, arayışlara ve büyük yıkımlara, zorbalığa dayalı değişim ve dönüşümlere, farklı kimliklerin, grupların, halkların eşitlik ve özgürlük taleplerine, bu taleplerden dolayı yaşanan büyük yıkımlara, kitlesel boyutta insan hakları ihlallerine tanık olduk. Gücü, iktidarı elinde bulunduranlar kendi kültürünü, dilini, yaşam tarzını zorla kabul ettirmeye ahengi bozmaya çalıştı. Buna itiraz edenlere karşı başvurulan araçlar hep aynıydı; göç, sürgün, asimilasyon, zindanlar ve ölüm. Neredeyse başvurulmayan yöntem kalmamasına rağmen baskı altında olan halklar itirazlarını hep yükselttiler. Türkiye’de daha birkaç gün önce sona eren ve binlerce Kürt’ün 68 gün boyunca sürdürdüğü açlık grevleri yüzyıllardır Kürtlere yapılan bu haksızlıklara itirazların devamıdır. Binlerce Kürt’ün yapmış olduğu açlık grevlerinin sona ermiş olması sevindiricidir ve umarım ki bir daha yaşanmak zorunda olmaz.

Yüzyılın başında Türkler, Kürtler, Çerkezler, Lazlar ve daha birçok halk da Anadolu’yu özgürleştirmek için uzun bir yola birlikte çıktılar. O yıllarda Kürtler Anadolu nüfusunun üçte biriydi. Kurtuluş savaşında birlikte öldüler. Savaş sonrası tüm yasal düzenlemeler sadece Türk etnik kimliğini, kültürünü, dilini, varlığını kutsadı, öne çıkardı. Öteki halklar, diller, kültürler yapılan düzenlemelere göre bir anda yok sayıldılar. İşte buna yapılan itirazdır bizleri sorun haline getiren. Herkesin “Kürt sorunu” dediği mesele ortada, “ortak vatanda eşit yurttaş olma itirazıdır” aslında.

On iki yıldır, insan hakları savunucusu olarak Diyarbakır’da güvenlik güçlerinin işlediği ihlallere dair tespitler, raporlar tanzim ettim, eleştirdim, itiraz ettim diye 3 yıldır elinde gücü bulunduranların siyasi tutuklusuyum.

Keşke insana, hayatın ne kadar güzel olduğunu cezaevi öğretmeseydi. Eşim Burçin, çocuklarım Robin ve Rober’i, ailemi çok özledim. 11 yaşındaki oğlum Robin ve 6 yalındaki oğlum Rober “baba burada ne zaman işin bitecek, eve kaç zaman sonra geleceksin” diyorlar. Onlara “ az kaldı” diyorum ama ben de bilmiyorum bu zulüm ne zaman bitecek.

“Coğrafya kaderdir” diyen İbn-i Haldun geliyor aklıma. Benim yaşadıklarım, bu coğrafyada hak ve eşitlik talep edenlerin kaderi. Oysa eşit olmak ve farklılığımızla onay görmekti tek isteğimiz. Bir yıl önce Şırnak ili Roboski köyünde 34 yurttaş sınır ticareti yaparken bombalanarak parçalandı. Sorumlular nerede, ne yapıldı? Koca bir hiç! Evet, coğrafya kaderdir. Biz İHD (İnsan Hakları Derneği) olarak bu tür ölümlerin yaşanmaması, yaşanmışsa sorumluların adaletin önüne çıkmasını istediğimiz için hedef olduk.

Hiçbir zaman devlet karşıtı bir STK (sivil toplum kuruluşu) olmadık. Yasaya aykırı bazı sert uygulamaları belgeledik ve eleştirdik. Daha fazla insan hakları istedim. İHD çalışmaları sırasında derneğimize gelen herkesi güler yüzle karşılayıp, derdine derman olmaya, yardım etmeye çalıştım, kimsenin kalbini kırmadım, hiç kimseyle yüksek sesle bile konuşmadım. Başvuranın etnik kimliğine, siyasal tercihine bakmadan, mağdur kimliği esas alarak yardım ettim. Ben şiddeti hep reddettim, hayatımda bir çakı bile taşımadım. Ama bana şimdi “silahlı örgüte üyesin” diyorlar. Ben kimsenin mahremiyetini ifşa etmedim, ortada yanlış uygulamalara “yanlıştır” dedim. “Şiddet hak arama, sorun çözme yöntemi olmamalı” dedim. Ölümleri barış perest bir yürekle kınadım. Yaşadım kutsadım. “Kızgın davrananın dostu olmaz” demişti eskiler, ondan sorunların güler yüzle, barışçıl yöntemlerle, diyalog ile çözümünden yana oldum. Hep insanlık onurunu korumaya çalıştım.

Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel beyannamesinde yazılı olan “Herkes için Eşitlik, Özgürlük ve Adalet”i esas aldım. Dünyaya hep kalp gözüyle baktım. “Herkes eşit ve özgür insan olmalı” mücadelesini yürüttüm. Şimdi kefaretini ödüyorum. Bu dünyada tüm acılar ortaktır. Acı paylaşıldıkça azalırmış.

Yaklaşık dört yıldır sekiz bin civarında Kürt siyasetçi, belediye başkanı, milletvekili, gazeteci, insan hakları savunucusu, avukat, akademisyen, BDP (Barış ve Demokrasi Partisi) üyesi, çalışanı ve aktivistleri, farklı ve eleştirel duruşuyla Kürtlerin yanında yer alan feministler, ekolojistler,, akademisyenler haksız, hukuksuz yere tutuklu. Siyasi rehine olduğumuzu söylüyor havadisler. “Korku duyarsan düşersin” der bir Afrika atasözü. Korkmadan barışı, hep barışı istedik. Ölümlerin son bulmasını, herkesin kardeşçe dilini, kültürünü ortak vatanda yaşayacağı bir barışı istedik. Sahi son yıllarda Türkiye’de muhalif olan herkes neden cezaevinde? Bunu merak eden yok mu?

Mezapotamya’nın en kadim ve otokton (yerleşik) halklarından olan, kırk milyon nüfusuyla Türkiye’de, İran, Irak, Suriye ve dünyanın yüzlerce ülkesinde zorunlu olarak dağınık yaşayan Kürtlerin yüzü ne zaman gülecek? Son iki yüzyıldır hep öteki olarak görülen, baskıya, zulme, sürgüne, göçe, asimilasyona, cezaevine, darağacına, toplu kıyımlara reva görülen Kürtler, kendi köyüne, çiçeğine, çocuğuna kendi dilinde isim vermek, şarkı söylemek, kültürünü yaşamak ve kendini yönetmek istiyor. Hepsi bu. Hayat ölümsüz değil. Yaptıklarımız, ortaya çıkardıklarımız, sözlerimiz ölümüzdür. Biz yanlış politikaları teşhir ettik diye buradayız.

Son üç yılda cezaevine giren hiç kimse tahliye olmuyor. On binlerce Kürt bu zulmün son bulmasını bekliyor. Mevlana der ki “gönlün değişirse dünya değişir”. Gönlünüzü, zihninizi yenilemedikçe, aynı yöntemlerde ısrar ettikçe hep acı çekeceğiz. Acımızı paylaşacak dostlar nerdesiniz?

Hayatım boyunca hep hoşgörü ve diyalogu esas aldım. Ötekiyle empati kurmaya çalıştım. İHD’ye gelen kim olursa olsun; asker, polis, korucu, PKK’li ailesi arasında ayırım yapmadım. Başvurusunu aldım ve elimi vicdanıma koyup iş yaptım. Hiç kimse siyasi görüşlerinden, etnik kimliğinden dolayı İHD’nin kapısından geri dönmemiştir. Hiç ama hiç kimse dönmemiştir.

Bazı güvenlik güçlerinin orantısız ve aşırı uygulamalarını, mağdurun yaptığı başvuruyu esas alarak yer, zaman, belirterek eleştirdik. Mağduru savcılığa yönlendirdik. Hükümeti de bu konuda duyarlı olmaya çağırdık. Demokratik açılım sürecini destekledik ama sonra yetersiz olduğunu görünce bunu dillendirdik. Bizler siyasi taraf değiliz. Bizler mağdur olanın tarafındayız. Kaçırılan asker ailesi İHD’ye başvurmuşsa, mağdur olan asker ailesinin tarafında yer alarak girişimlerde bulunduk. Ölen PKK’linin cenazesi ailesine verilmemişse ve ailesi bize başvurmuşsa mağdur olan ailenin tarafında yer aldık. Cenazenin ailesine verilmesi için savcılığa başvurduk. Biz, bize yansıyan iddiaları savcıya taşıyarak adaletin tecelli etmesine yardımcı olmaya çalıştık.

Davet edildiğim İngiltere, İsveç, Belçika parlamentolarında Birleşmiş Milletler’in Cenevre’deki binasında İnsan hakları, demokrasi ve Kürt sorununun barışçıl çözümüne dair yaptığım konuşmalar “devletin askeri ve polisini karalama” olarak değerlendiriliyor. Bizler aynayız. Var olanı raporlarla herkese gösteriyoruz. Hiçbir şeyi uydurmuyoruz. Belgeye, rapora dayanarak konuşuyoruz.

Çocukluğumuz, rüyalarımızın başlangıcıdır. Nerede hatırlanan güzel bir şey varsa ya rüyada ya çocukluk anılarında saklıdır. Ben herkesin eşit olduğu çocukluğuma ait dünyayı, dünyaya yaymak istedim. Herkesin güldüğü o dünya hayali değil mi bizleri ayakta tutan! Bir zamanlar cami, havra, kilise kapılarının yan yana olduğu, ezan sesiyle, çan seslerinin birbirine karıştığı, ibadetin sevgi ve saygı ortamında yapıldığı, çarşısında Kürtçe, Türkçe, Arapçanın konuşulduğu yerdi Diyarbakır. Ben herkesin kendi diliyle konuştuğu, herkesin dinini serbestçe yaşadığı bir yer hayalini gerçekleştirmek istedim.

Kürtlerin yaşadığı yerlerde iki yüzyıldır barut kokusu bitkilere, ağaçlara siniyor. Ölüm kokusunun dağlardan vadiler, vadilerden o köylere, evlere, odalara, yataklarımıza, genzimize gelip yapışmasından bıktık. İki yüzyıldır Kürt Halkına reva görülen eziyet bitsin artık. Bizi yüz yıllardır zorla ve basıyla Türkleştirmekten, Araplaştırmaktan, Acemleştirmekten kendi kültürlerini, dillerini dayatmaktan vazgeçsinler istiyoruz. Biz Kürt olarak bu coğrafyada doğduk. Kür olarak yaşamak ve Kürt olarak bu coğrafyada ölmek istiyoruz.

“Yaşamak bilmektir” der Spinoza. Bazen bazı felaketler bizi birbirimize daha da yakınlaştırır, kenetler. İki yüzyıldır yaşadığımız felaketler yetmedi mi? Artık yine eskisi gibi bir arada yaşamak istiyoruz. Tarihe dönüp bakın Kürtler ve Türkler birlikte olduğu dönem kazanmış. Karşı karşıya geldikleri her dönemde birlikte kaybetmişlerdir. Artık kavga etmenin hepimize zarar verdiğini çok iyi biliyoruz.

Zamanın ruhunu iyi okuyamayanlar başarılı ve mutlu olamazlar. Yüreklerin, sınırların, bilginin, sermayenin birleştiği bir çağdayız. Her dilin, kültürün ve dinin farklılığıyla onay görmesi gerekiyor. Hiçbir dil başka bir dilden üstün veya aşağı değildir. Farklı ama eşittirler.

Mutsuzluk, bütün bireysel ve toplumsal değişim ve dönüşümün temelidir. Biz Kürtler mutsuzuz. Herkes gibi mutlu olmak için değişim istiyoruz. Burada cezaevinde insanları, doğayı, hayatı tapınacak kadar seven, başkalarının özgürlüğü için hayatını feda eden insanların hikayelerine çarpıp duruyorum. Bu kadar büyük yüreklere sahip insanlar değil mi ki dünyayı değiştirip dönüştüren.

“Hayatı derinliğine anlamaya, kavramaya çalışmak, özgürlüktür”. Gerçeklerin saklı kalmaması, haksızlıkların son bulması, herkesin eşit ve özgür olması için çalıştım. Bundan dolayı üç yıldır özgülüğümü elimden alanlar kadar susanlar da buna ortak değil mi?!

Doğu masallarının, mesellerin, kitabelerin, tabletlerini dili ve son sözüyle; “BİZ ÖZGÜR DEĞİLSEK SİZ, SİZ ÖZGÜR DEĞİLSENİZ BİZ ÖZGÜR DEĞİLİZ”

Özgür günlerde görüşebilmek ümüdüyle,

Saygı ve sevgiler.

 

Muharrem Erbey

Avukat, İnsan Hakları Savunucusu, Pen Dünya Yazarlar Birliği Üyesi

Yüksek Güvenlikli D Tipi Cezaevi Diyarbakır Türkiye

^{Since 1984}

 

 ^{“The award given by lawyers to a lawyer”}

 

^{Created in 1984, the "International Human Rights Prize Ludovic -Trarieux” is awarded to " a lawyer, regardless of nationality or Bar, who thoroughout his career has illustrated, by his activity or his suffering, the defence of human rights, the promotion of defence rights, the supremacy of law, and the struggle against racism and intolerance in any form ".}

 

^{It is the oldest and most prestigious award given to a lawyer in the world. Often imitated or counterfeited, it remains the only European award in the scope of human rights whose funding is reserved for a lawyer. It commemorates the memory of the French lawyer, Ludovic Trarieux (1840-1904), who in the midst of the Dreyfus Affair, in France, in 1898, founded the " League for the Defence of Human Rights and the Citizen ", because, he said: " It was not only the single cause of a man which was to be defended, but behind this cause, law, justice, humanity ".}

 

^{The first Prize was awarded on March 29th, 1985 to Nelson Mandela then in jail. It was officially presented to his daughter, Zenani Mandela Dlamini, on April 27th 1985, in front of forty presidents of Bars and Law Societies from Europe and Africa. It was the first award given to Mandela in France and the first around the world given by lawyers. On February 11th 1990, Nelson Mandela was released. Since then, it was decided that the Prize would be awarded again.}

 

^{Since 2003, the Prize is awarded every year in partnership by the Human Rights Institute of The Bar of Bordeaux, the Human Rights Institute of the Bar of Paris, the Human Rights Institute of The Bar of Brussels, l'Unione forense per la tutela dei diritti dell'uomo (Roma), the Bar of Luxemburg, the  Union Internationale des Avocats (UIA), Rechtsanwaltskammer Berlin, and the European Bar Human Rights Institute (IDHAE)}

 

^{Top of the page}